De wet van aantrekkingskracht

De wet van aantrekkingskracht. Daar waar je je focus op richt, ontstaat iets. Wat wil je graag laten ontstaan of manifesteren in je leven? Als je een plantje goede verzorging geeft, dan zal het bijna zeker weten wel goed groeien. Als je een beweging vaak herhaalt, dan word je er goed in. Als je vaak aan iets denkt, dan ga je er meer van zien. Ruim 15 jaar geleden was ik student in Maastricht en werkte ik in een boekwinkel waar vooral boeken met thema's op het gebied van gezondheid, spiritualiteit en psychologie verkocht werden. Het was de tijd dat ook het boekje 'The Secret' van Rhonda Byrne voor het eerst verscheen. Ik weet niet meer of het door het boekje kwam of dat ik er daarvoor al mee in aanraking was gekomen, maar ineens was deze natuurwet overal in en om me heen. Ik deed ook veel yoga en was graag in de natuur. Een 'typisch studentenleven' was er voor mij niet; studentenverenigingen en partyclubs vond ik totaal niet interessant (veel te overprikkelend... ). Het was meer dan ooit tot me doorgedrongen dat het echt belangrijk was om mijn aandacht te richten op zaken waar mijn hart naar uitging en die gezond voor mij waren, i.p.v. andere mensen te pleasen en te veel over mijn grenzen te gaan (want dat deed ik te veel). Uit een leeg glas kun je immers niet schenken... Ik wilde gezondheid, rust en mezelf vrij ontplooien. Ik was met veel fijne zaken bezig; mijn creativiteit kwam weer steeds meer tot bloei en mijn energielevel werd stabieler. Tot zover ging het goed met de wet van aantrekkingskracht. Een poosje later was het de periode dat ik mijn eindstage in Amsterdam deed. Ik besefte me dat ik ineens totaal niet meer wist wat ik daarna, als ik mijn diploma had, met mezelf en mijn leven aan moest. Ik had geen eigen woning meer en moest Maastricht met mijn fijne contacten en baantje achterlaten voor die eindstage. In Amsterdam was ik tijdelijk in onderhuur. Ik had bijna geen spaargeld en de banen lagen niet voor het oprapen. Wat zou ik nou godsnaam gaan doen? Wat kon ik überhaupt gaan doen? Waar kon ik met mijn kwaliteiten nuttig zijn? Ik wilde mijn hart blijven volgen, maar bijna alle basale, praktische zaken stonden ineens op z'n kop. Op het gebied van een baan was er toen zeer weinig dat echt bij me paste. Er waren toentertijd sowieso weinig banen! 'Je moet al blij zijn als je er eentje kan vinden, ook al betaalt het bagger' was het motto dat ik vaak hoorde. Ik was het er niet helemaal mee eens, maar je moest inderdaad ergens beginnen... De economische crisis van 2008 was net begonnen en in mijn toenmalige vakgebied (communicatie) waren er ruim 20.000 teveel aan werkzoekenden. Men zocht ervaren specialisten of starters die na hun afstuderen nog een keer een (onbetaalde) werkstage wilden doen. Ik had naast communicatie ook een specialisatie in Japans, maar zelfs daar wist ik helaas ook niet mijn draai mee te vinden. Ik had mijn exotische avontuur in Japan intussen al lang achter de rug en in die tijd in het buitenland zijn er totaal andere interesses opgebloeid... Ik was erg veranderd en er had sindsdien eigenlijk continu veel verandering plaatsgevonden. Er waren vrienden die nomade werden en een tijd lang op zoek gingen naar een plek waar ze iets solide konden opbouwen, terwijl ze geen huur hoefden te betalen. Die optie was voor mij te overprikkelend en te spannend, maar ik keek wel tegen ze op dat dat durfden. Na een tijdje ben ik in allerlei periodes van verschillende banen terechtgekomen, beginnende bij kamermeisje in een hotel (dat had ik niet voor ogen gehad met mijn bachelor op zak...). Waar ging mijn aandacht toen naartoe? Basisstabiliteit en rust. Je moest ergens beginnen... Uiteindelijk vond ik die (for the time being) in fulltime secretariële functies en ik kon een leuke etage in Leiden huren, in de buurt van mijn werk en familie. Het was echt een rollercoaster geweest van zeker zo’n 1,5 - 2 jaar na het behalen van mijn diploma totdat er eindelijk (relatief gesproken) een wat rustigere tijd aanbrak waarin ik weer beter naar binnen wist te keren. Naast mijn werk ging ik nog een studie volgen (tekentherapie), mezelf olieverfschilderen aanleren en mijn grafische vormgeef-kwaliteiten ontwikkelen (als het werk saai is - want dat vond ik helaas, moet er wel iets fraais tegenoverstaan…). In periodes van 'in-between-jobs' ging ik nog meer opbloeien en vrijwilligerswerk doen dat in lijn lag met mijn verlangens. Vanuit dat vrijwilligerswerk ben ik uiteindelijk ook leuk betaald werk gaan doen, eerst een beetje in de kunstsector en daarna in het onderwijs. In het onderwijs ben ik blijven hangen. Mijn hart voelde daar echt gelukkig (want ik mocht creatief zijn en ik had leuke, betekenisvolle interactie met anderen) en daardoor ben ik een paar jaar later de pabo gaan doen (die ik nog niet heb afgerond...). Als je het gevoel hebt dat je op een verkeerd spoor zit, maar je aandacht focust op je hartsverlangen, dan zijn er talloze wegen. Je ziet ze niet altijd, maar ze openbaren zich echt vanzelf als je het pad bewandelt (soms zag ik er dan ook veel te veel en had ik weer keuzestress...). Wat ik ook merkte (en dat heeft weer met een andere natuurwet te maken): materie is traag, wat betekent dat een ontwikkelingsproces in de praktijk wel tijd nodig heeft. Soms had ik nog te maken met oppoppende manifestaties die voortkwamen uit de gedachten die ik had in de tijd voor 'mijn bewustere tijd met de wet van aantrekkingskracht' en daar moest ik dan ook mee dealen (zoiets als 'karma' geloof ik ;-) ). Maar goed, ook al is materie trager dan de geest, bij een ander hoeft het niet per se zo lang te duren als bij mij om het tij te keren (ca. 11 jaar)). Aan de oppervlakte lijkt een levenspad ook niet altijd logisch, maar op een dieper niveau is het dat zeker wel.

Lieve help, al die opleidingen waar ik me met hart en ziel in heb gestort, toen er ineens weer een onwijze shift optrad... soms vroegtijdig. Praktisch en lollig was het zeker niet, maar het ging niet anders...